حسین فریدونی؛ شهره زیودار؛ ناصر عالم زاده انصاری؛ حجت اله ربانی نسب؛ محمدحسین رزاقی
چکیده
در این مطالعه، اثر تابش اشعه UV-C و جریان هوای گرم بر میزان پوسیدگی، کاهش وزن، ویژگی‌های بیوشیمیایی و فعالیت شماری از آنزیم‌های دخیل در اکسیداسیون میوه پرتقال تامسون ناول مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها ...
بیشتر
در این مطالعه، اثر تابش اشعه UV-C و جریان هوای گرم بر میزان پوسیدگی، کاهش وزن، ویژگی‌های بیوشیمیایی و فعالیت شماری از آنزیم‌های دخیل در اکسیداسیون میوه پرتقال تامسون ناول مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل شاهد (عدم اعمال هرگونه تیمار)، پرتوتابی اشعه (تابش UV-C با شدت KJ m298/7)، هوای گرم (هوای گرم C° 37 به مدت 24 ساعت) و ترکیبی (UV-C + هوای گرم) بود که در چهار زمان انبارمانی صفر، 30، 60 و 90 روز در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پرتوتابی اشعه و تیمار حرارتی به طور مؤثری پوسیدگی میوه را کاهش دادند و کمترین و بیشترین درصد پوسیدگی تجمعی به ترتیب در تیمار ترکیبی با میانگین 8/3 درصد و تیمار شاهد با میانگین7/12درصد مشاهده شد. بیشترین و کمترین کاهش وزن میوه در تیمار شاهد و تیمار ترکیبی به ترتیب با میانگین 68/5 و 94/2 مشاهده شد. در طول مدت نگهداری میوه صفات مواد جامد محلول، نسبت کل مواد جامد محلول به اسیدیته قابل تیتراسیون و pH افزایش و اسید قابل تیتراسیون کاهش معنیدار یافت. میزان اسید اسکوربیک در میوه‌های تیمار شده با جریان هوای گرم با میانگین54/35 میلی‌گرم در 100 گرم در سطح معنیدار بالاتری نسبت به تیمار شاهد با میانگین 67/30 میلی گرم در100گرم قرار داشت. فعالیت آنتی‌اکسیدانی در ابتدای دوره روند افزایشی داشت با این وجود تیمارها تأثیر معنی‌داری بر مهار فعالیت رادیکال DPPH درگوشت میوه نداشتند. میزان فنل کل، فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز در گوشت میوه تحت‌تأثیر تیمار گرمایی، در ابتدای دوره با افزایش همراه بود که با طولانی‌تر شدن زمان نگهداری از میزان فعالیت آنزیمی کاسته شد. با توجه به صفات ارزیابی شده تیمار گرمایی و ترکیبی موفق به کاهش میزان پوسیدگی و افزایش خواص بیوشیمیایی میوه طی انبارمانی گردید، از این رو می‌توان آن را به عنوان گزینه مناسب جهت کاربرد معرفی کرد.
